Συνδέοντας μια soundbar στην τηλεόραση

Η τεχνολογία των τηλεοράσεων μας έχει φέρει εκπληκτικής ποιότητας οθόνες, μοντέλα τα οποία μεγαλώνουν συνεχώς στις δύο διαστάσεις και μειώνονται συνεχώς στην τρίτη, κάτι που μας έχει οδηγήσει σε ένα παράδοξο: οι μικροσκοπικές (σε μέγεθος εικόνας) τηλεοράσεις του παρελθόντος να έχουν πολύ καλύτερο ήχο από τις τεράστιες τηλεοράσεις του παρόντος. Κι αυτό διότι πλέον δεν υπάρχει χώρος για ηχεία, παρά για κάποια μικροσκοπικά ηχειάκια τα οποία δεν συμβαδίζουν με το… οπτικό μεγαλείο των τηλεοράσεων 65, 75 ή… 95 ιντσών. Κάπου εδώ έρχονται και οι κατασκευαστές για να φέρουν τα soundbars στο προσκήνιο, τα οποία αναλαμβάνουν να καλύψουν την αδυναμία των σύγχρονων τηλεοράσεων, παρέχοντας αξιοπρεπή ήχο.

Το ερώτημα είναι, τώρα: πώς συνδέεις ένα soundbar με την τηλεόραση; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, μιας και κάθε τηλεόραση και κάθε soundbar έρχεται με μια πλειάδα θυρών και βυσμάτων στο πίσω τους μέρος;

Η απάντηση, δυστυχώς, δε μπορεί να είναι μονολεκτική, και αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που οι κατασκευαστές έχουν μπει στον κόπο να βάλουν όλες αυτές τις θύρες. Αλλιώς θα έβαζαν απλώς μία. Ίσως θα έπρεπε, κι όλας.

Οι συνδέσεις που παίζουν ως επιλογές είναι τρεις: η απλή παλιά και καλή RCA, η οπτική TOSLINK, και βέβαια η HDMI, η οποία έχει και δύο επιπλέον παρακλάδια: το ARC και το eARC. Ψυχραιμία, μην απελπίζεσαι! Θα τα εξηγήσουμε όλα!

Για να πιάσουμε τα πράγματα με τη σειρά, η σύνδεση εξαρτάται από τις συσκευές που θέλεις να συνδέσεις μεταξύ τους. Αν έχεις απλά μια τηλεόραση και ένα soundbar, τότε τα πράγματα είναι πιο απλά και όλες οι επιλογές είναι (σχεδόν) εξ ίσου καλές. Αν έχεις κι άλλες συσκευές, όμως, όπως αποκωδικοποιητές, κονσόλες, DVD/Blu-Ray players και διάφορα τέτοια, τότε οι επιλογές μειώνονται. Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε τα βασικά!

• RCA: Εδώ έχουμε τα γνωστά παλιά και καλά ομοαξονικά στερεοφωνικά καλώδια, τα οποία μπορούν να μεταφέρουν αναλογικό… στερεοφωνικό ήχο. Σχεδόν όλες οι τηλεοράσεις έχουν τέτοια έξοδο, αλλά αν μπορείς να το αποφύγεις, απόφυγέ το.
• TOSLINK: Η επίσης γνωστή οπτική ψηφιακή σύνδεση, μπορεί να μεταφέρει στερεοφωνικό ήχο, αλλά και συμπιεσμένο ήχο 5.1, αλλά… τίποτε άλλο πέραν αυτού. Δηλαδή τεχνολογίες όπως Dolby Atmos ή DTS-X δεν “περνάνε”.
• HDMI: Το απλό HDMI υποστηρίζει μονόδρομη όδευση ήχου, επομένως θα είναι η τελευταία επιλογή. Για να το χρησιμοποιήσεις θα πρέπει η τηλεόραση να έχει κάποια θύρα HDMI μαρκαρισμένη ως έξοδο.
• HDMI ARC: Η επέκταση του πρωτοκόλλου HDMI, η οποία υποστηρίζει αμφίδρομη ροή δεδομένων ήχου (Audio Return Channel) και μπορείς να συνδέσεις χωρίς πρόβλημα την τηλεόραση σε κάποια soundbar, αλλά και τις υπόλοιπες πηγές σου, χωρίς ξεχωριστά καλώδια ήχου. Βέβαια, και πάλι δεν υποστηρίζονται ασυμπίεστα πολυκάναλα δεδομένα ήχου, ούτε και Dolby Atmos ή DTS-X (και λοιπά).
• HDMI eARC: Η… επέκταση της επέκτασης, το Enhanced ARC είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας και υποστηρίζει… σχεδόν τα πάντα. Μέσα από το eARC μπορούν να μεταφερθούν δεδομένα ήχου, και ασυμπίεστα πολυκάναλα έως και 7.1, αλλά και Dolby Atmos και DTS-X, υποστηρίζει ενιαίο volume control από ένα χειριστήριο, αυτόματο lip sync, ενιαίο power (δηλαδή όταν κλείνεις την τηλεόραση, κλείνει και το soundbar). Απλά, θα πρέπει και οι δύο συσκευές (τηλεόραση και soundbar) να υποστηρίζουν eARC. Επίσης το καλώδιο θα πρέπει να είναι πιστοποιημένο high-speed HDMI.

Όπως είπαμε, αν έχεις μια τηλεόραση και ένα soundbar (μόνο) και θέλεις απλά να συνδέσεις τις δύο αυτές συσκευές μεταξύ τους, τότε τα πράγματα είναι απλά. Ακόμη και το “απλό” HDMI είναι αρκετό, ειδικά αν δεν θέλεις να βλέπεις υλικό με Dolby Atmos ή DTS-X. Προφανώς, η καλύτερη λύση είναι, εφ’ όσον και οι δύο συσκευές το υποστηρίζουν, να τις συνδέσεις με eARC για να έχεις την καλύτερη δυνατή ποιότητα και να μην έχεις να αλλάζεις καλώδια στο μέλλον, αν προσθέσεις κι άλλη συσκευή. Αλλιώς, όλα είναι σχεδόν ισότιμα – εκτός του RCA το οποίο είναι αναλογικό και δέχεται παρεμβολές, επομένως αν μπορείς να το αποφύγεις, απόφυγέ το.

Στην περίπτωση που έχεις πολλές πηγές, τότε… εξαρτάται! Σίγουρα η τηλεόραση θα έχει αρκετές θύρες HDMI για να συνδεθούν όλα, αλλά… υπάρχει θέμα: Οι επίσημες προδιαγραφές του απλού HDMI για τηλεοράσεις, δεν υποστηρίζουν την αποστολή οποιωνδήποτε δεδομένων ήχου πέραν του στερεοφωνικού διαμέσου HDMI! Προφανώς αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δημιουργήθηκε το ARC, αλλά αν έχεις τηλεόραση που δεν υποστηρίζει ARC, τότε δε μπορείς να έχεις κάτι παραπάνω, εκτός αν η τηλεόραση υποστηρίζει το λεγόμενο passthrough, το οποίο ίσως επιτρέψει το πέρασμα των δεδομένων, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλα αυτά, βέβαια, ισχύουν αν έχεις πηγές που παράγουν πολυκάναλο ήχο· αν όχι, τότε όλα παίζουν.

Εδώ ερχόμαστε στην περίπτωση των πολλών πηγών, τις οποίες θα συνδέσεις απ’ ευθείας στη soundbar, και όχι στην τηλεόραση. Αυτό σου δίνει το πλεονέκτημα πως όλα τα συστήματα ήχου θα δουλεύουν χωρίς πρόβλημα και χωρίς αν και ίσως. Η soundbar θα αναλάβει την αποστολή της εικόνας στην τηλεόραση, μέσω του αντίστοιχου καλωδίου HDMI, αλλά το “catch” εδώ είναι πως θα πρέπει να αλλάζεις πηγή από το τηλεχειριστήριο του soundbar και όχι της τηλεόρασης!

Το (e)ARC ακούγεται ως θεόσταλτο δώρο, κάτι που θα μπορούσε να λύσει όλα τα προβλήματα σύνδεσης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πιο περίπλοκη, όπως πάντα. Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι ολοκαίνουριες τηλεοράσεις, soundbars ή άλλο εξοπλισμό. Κάποιες συσκευές υποστηρίζουν το ένα, κάποιες το άλλο, κάποιες έχουν ελλιπή υλοποίηση, ενώ αρκετές φορές θα κληθείς να συνδέσεις συσκευές διαφορετικής τεχνολογίας αλλά και διαφορετικής ηλικίας! Δυστυχώς, δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας για όλα. Μπορείς, όμως, να γνωρίζεις τις διάφορες τεχνολογίες για να αποφασίσεις για τον καλύτερο τρόπο που θα συνδέσεις τις δικές σου συσκευές!